Ընթերցանության ժամանակը: 4 րոպեԿոնքային ցավը կամ քրոնիկ կոնքային ցավի սինդրոմը ժամանակակից ուրոլոգիայի առավել բարդ ախտորոշվող վիճակներից է: Ցավը կարող է պայմանավորված լինել ինչպես ուրոլոգիական, գինեկոլոգիական, պրոկտոլոգիական, այնպես էլ նյարդաբանական և փսիխոսոմատիկ պատճառներով: Կոնքային ցավի ախտորոշումը պետք է իրականացվի բազմաշերտ կերպով. այդ խնդրով պետք է զբաղվի տարբեր ոլորտների մասնագիտացված թիմ:
Յուրահատկություն. գիշերային և ցերեկային սարսափ: Կամ կոնքի շրջանում ցավի մշտական զգացում, կամ մշտական հաճախամիզություն յուրաքանչյուր 5-10 րոպեն կամ ավելին՝ միզելու նվազագույն ցանկությունը վերածվում է անմիզապահության: Կոնքային քրոնիկ ցավի սինդրոմը սարսափ է ինչպես հիվանդի, այնպես էլ բժշկի համար: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ այս տերմինը ներառում է բազմաթիվ սինդրոմներ՝ ոչ ոք չի կարողանում հասկանալ՝ ով կարող է դա բուժել՝ ուրոլո՞գը, գինեկոլո՞գը, նյարդաբա՞նը, պրոկտոլո՞գը, գուցե, ընդհանրապես՝ օրթոպե՞դը:
Հաճախ կոնքային քրոնիկ ցավի բուժումը ենթադրում է երկարատև, քրտնաջան գործընթաց, հիվանդի և բժիշկների թիմի համատեղ ծանր աշխատանք: Հաճախ ծայրահեղ կարևոր է չհանձնվել, չհուսահատվել: Այո՛, մեր օրերում գոյություն չունի կախարդական այնպիսի հաբ, որը մեր բոլոր հիվանդներին կբուժեր կոնքային քրոնիկ ցավից: Սակայն մենք ունենք ախտորոշման հզոր հնարավորություններ, որոնք մեզ հնարավորություն են ընձեռում հստակ հասկանալ՝ ի՛նչն է կոնկրետ ցավում: Արդյո՞ք այդ ցավը պայմանավորված է ինտերստիցիալ ցիստիտով, միկրոցիստիտով կամ, ընդհանրապես, պուդենդալ նևրալգիայով: Բուժման ճիշտ ուղի հնարավոր է ընտրել միմիայն այդ փաստը պարզելուց հետո:
«Դուք կօգնե՞ք ինձ: Թերևս՝ ոչ: Ուղղակի տեղեկանք տվեք, որ ես անբուժելի հիվանդ եմ», «Ես հաշվել եմ բժիշկների թիվը և ծախսված գումարները: Պարզվում է՝ ես շատ հարուստ կին եմ: Զուգարանը Ձեր աշխատասենյակից հեռու չէ, այնպես չէ՞», «Ես 35 տարեկան եմ և արդեն հաշմանդամ եմ: Իսկ կարո՞ղ եք ինձ այնպիսի ցավազրկողների անուններ ասել, որոնք ես դեռևս չեմ փորձել», «Քանի անգամ եմ միզու՞մ: Եկե՛ք հաշվենք: Յուրաքանչյուր 15 րոպեն մեկ: Ստացվում է՝ օրական 50 անգամ: Գիշե՞րը: Ինձ անջատում եմ հաբերով, «պամպերս» հագնում և քնում»...
Սրանք ուղղակի հատվածներ են հիվանդների հետ ունեցած զրույցներից: Բացարձակ մեծամասնությունն ինձ մոտ են եկել «Կոնքային քրոնիկ ցավ» ախտորոշմամբ: Այդ ամենին ես կարող եմ վստահաբար ավելացնել ևս մեկ բառակապակցություն՝ «Ծանր դեպրեսիվ վիճակ»: Իմ՝ ավելի քան 14 տարվա աշխատանքային փորձի ընթացքում ես չեմ հանդիպել կոնքային քրոնիկ ցավով տառապող որևէ հիվանդի, որը չտառապի դեպրեսիայով: Այդ ցավից խոսելիս նրանց կեսից ավելին լալիս են: Գրեթե բոլորը նստած են ցավազրկողների, հակադեպրեսանտների վրա և երազում են գեթ մեկ գիշեր հանգիստ քնելու մասին...
Ինչու՞ է այդպես: Ինչո՞վ է կոնքային քրոնիկ ցավի սինդրոմն այնքան տարբերվում այլ, այդ թվում՝ օնկոլոգիական հիվանդություններից, որ նույնիսկ փորձառու մասնագետները դժկամությամբ են զբաղվում դրա բուժմամբ: Պատասխանը թաքնված է հենց հիվանդության անվանման մեջ. «Կոնքային քրոնիկ ցավի սինդրոմ»: Սա ոչ թե հիվանդության հստակ ախտորոշում է, այլ ընդամենը սինդրոմ: Առաջացման պատճառները բազմաթիվ են կամ, ուշադրությու՛ն, անհասկանալի: Հաճախ նույնիսկ ամենամանրակրկիտ հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ ամեն բան գտնվում է բացարձակապես նորմայի մեջ, իսկ հիվանդի մոտ ցավի պատճառով արդեն կորել է նույնիսկ ապրելու ցանկությունը: Ցանկացած մասնագետ, լինի դա ուրոլոգ, գինեկոլոգ, թե պրոկտոլոգ, մանրակրկիտ հետազոտություններից հետո ստիպված է լինում բժշկական քարտում կատարել հետևյալ գրառումը. «…որևէ պաթոլոգիա չի հայտնաբերվել»:
Արդյունք. ցավ կա, սակայն չկա ադեկվատ որևէ բուժում: Ցավը տևում է ամիսներ, տարիներ, քայքայում է ներընտանեկան հարաբերությունները, հիվանդին ստիպում ապրել մշտական տագնապի և դեպրեսիայի պայմաններում, իսկ հիվանդության պատմությունն աճում ու աճում է՝ հասնելով աներևակայելի չափերի...
Բժշկության մեջ գոյություն ունեն ախտորոշումներ, որոնք կարելի է կայացնել՝ միայն բացառելով բոլոր մյուսները: Օրինակ՝ ինտերստիցիալ ցիստիտ
Շատ բան կարելի է պատմել ինտերստիցիալ ցիստիտի մասին: Կարելի է մեջբերել սահմանումներ եվրոպական աշխատություններից և թվարկել այն հիվանդությունները, որոնցից պետք է կարողանալ տարբերել ինտերստիցիալ ցիստիտը: Սակայն այդ ամենից կարելի է առանձնացնել երեք ցավալի փաստ. ինտերստիցիալ ցիստիտն ախտորոշվում է շատ ավելի հաճախ, քան այն երբևէ պատահում է, մինչ օրս մշակված չէ ինտերստիցիալ ցիստիտի 100%-անոց արդյունավետությամբ հավաստի բուժում, գոյություն չունեն ինտերստիցիալ ցիստիտ հարուցող միկրոբներ:
Ինչպե՞ս պետք է վարվի բժիշկը նման դեպքում: Ավելին՝ ինչպե՞ս պետք է վարվի հիվանդը նման դեպքում: Ի տարբերություն եվրոպական երկրների և ԱՄՆ-ի՝ Ռուսաստանում «ինտերստիցիալ ցիստիտ» ախտորոշումը կայացվում է ոչ թե միայն առանց միզապարկի բիոպսիա, այլև ընդհանրապես առանց ցիստոսկոպիա իրականացնելու: Կոպիտ սխալ: Այստեղից ծագում են ներարկման համար նախատեսված ամենաժամանակակից դեղամիջոցների բազմաթիվ նշանակումներ, որոնք, չնայած բարձր գնին և գերժամանակակից որակին, կարող են օգտակար լինել հիվանդներից առավելագույնը 20%-ի համար: Այստեղից՝ մեծաքանակ անտիբիոտիկների նշանակում՝ չնայած այն փաստին, որ ապացուցված է, որ ինտերստիցիալ ցիստիտի դեպքում անտիբիոտիկներ կարելի է նշանակել ընդամենը ՄԵԿ ԱՆԳԱՄ, իսկ զրոյական արդյունքի դեպքում՝ հրաժարվել դրանցից:
Ցավը նրանում է, որ հիմնական հիվանդությունը, այսինքն՝ ցավի բուն պատճառը, շարունակում է չբացահայտված մնալ և, հետևաբար, զարգանալ: Դա կարող է լինել պուդենդալ նևրալգիա, սովորական ռադիկուլոպատիա, միջողնաշարային սկավառակի ճողվածք, արտարգանդային էնդոմետրիոզ...
Այսինքն, ճշտելով պատճառը, մենք դադարում ենք օգտագործել “սինդրոմ” հասկացությունը, որի բուժման մասին պատկերացում չունենք: Եվ նույնիսկ եթե գործ ունենք իրական ինտերստիցիալ ցիստիտի հետ, մենք միևնույն է դա ապացուցում ենք ցիստոսկոպիայի և միզապարկի բիոպսիայի միջոցով: Այդ ժամանակ մենք մեր տրամադրության տակ կունենանք բազմաթիվ մեթոդներ, որոնք ամենայն հավանականությամբ կփրկեն կնոջը կոնքային այդ տխրահռչակ քրոնիկ ցավից:
Ինչպիսի՞ք են խնդիրները, որոնք պետք է լուծի բժիշկը, որը հանդիպել է «ինտերստիցիալ ցիստիտ» ախտորոշմանը: Խնդիր թիվ մեկ. կասկածի տակ դնել այդ ախտորոշումը: Ցիստոսկոպիայի և բիոպսիայի միջոցով համոզվել, որ գործ ունենք վստահաբար հենց այդ, այլ ոչ մեկ ուրիշ ախտորոշման հետ: Չկա՞ արդյոք բակտերիալ կամ սնկային ախտահարում: Չկա՞ արդյոք նյարդաբանական կամ գինեկոլոգիական որևէ պաթոլոգիա: Խնդիր թիվ երկու. ազատել հիվանդին զուգարան գնալու հրամայական ցանկություններից ու ցավից և իրականացնել միզապարկի կնճռոտման պրոֆիլակտիկա: Տվյալ հիվանդի համար բուժման արդյունավետ մեթոդների ընտրությունը բժիշկների գրագետ թիմի խնդիրն է:
Երբե՛ք մի հանձնվեք:
Միկրոցիստիտը դժբախտություն է՝ աղետ: Միզապարկի կնճռոտումն ինտերստիցիալ և ճառագայթային ցիստիտների վերջին ստադիան է: Ծայրահեղ բարդ է պատկերացնել անգամ, թե ինչպես են այդ կանայք ապրում: Եթե միզապարկի ծավալի նորման 300մլ է, ապա միզապարկը կնճռոտվելու դեպքում իր մեջ կարողանում է տեղավորել ընդամենը 50մլ մեզ: Արդյունքում՝ կինը սկսում է մշտապես միզել. այն ամենն ինչ արտադրվում է երիկամների կողմից, անմիջապես դուրս է գալիս օրգանիզմից: Միզապարկի կնճռոտում ունեցող բազմաթիվ կանայք ապրում են մշտական՝ ցմահ տեղադրված կատետերով: Այն, ինչ բժշկության մեջ անվանվում է «ապահասարակայնացում», գործնականում նշանակում է գրեթե ցանկացած կենդանի շփման բացակայություն, սպորտով որևէ կերպ զբաղվելու, թատրոն կամ երեխայի հետ կենդանաբանական այգի հաճախելու անհնարինություն:
- Հովհաննես Էդուարդովիչ, Ձեզ մոտ կոնսուլտացիայի է ցանկանում գրանցվել մի կին, որը նախազգուշացնում է, որ վրայից վատ հոտ է գալիս և նաև՝ որ յուրաքանչյուր ժամը մեկ անգամ պետք է փոխի միջադիրը:
- Միզապարկի կնճռոտու՞մ:
- Այո:
- Գրանցե՛ք…
…- Ես տառապում եմ միզապարկի կնճռոտմամբ: Ես այլևս չեմ կարող այսպես: Եվ չեմ էլ ցանկանում:
Տանջված, դեղնավում դեմք: Աչքերը հուսալքություն են արտահայտում, իսկ ինձ մոտ գրանցվել էր ուղղակի հանուն ինչ-որ բան արած լինելու: Ընդամենը 39 տարեկան էր:
Ուսումնասիրում եմ փաստաթղթերը: Իսկապես, անց են կացվել բոլոր հնարավոր հետազոտությունները: Բազմաթիվ անգամներ իրականացվել են միզապարկի մեջ ամենատարբեր դեղամիջոցների ներարկումներ, հիդրոդիլյատացիա՝ «միզապարկի լայնացում ջրով»: Այդ ամենն ապարդյուն է եղել:
- Վիրահատություն:
- Վիրահատությու՞ն: Ի՞նչ վիրահատություն, - հանկարծակիի գալով՝ զարմանում է հիվանդը: - Իսկ ի՞նչն եք, ներեցեք, վիրահատելու՝ միզապարկ չկա:
- Միզապարկը կարելի է նորից ստեղծել: Աղիի առանձին հատվածից:
Հիվանդի համար այդ անհասկանալի վիճակը հասավ գագաթնակետին:
- Այսինքն, մեզը լցվելու է աղիների մե՞ջ: Եվ այնտեղից, ներեցեք արտահայտությանս համար, կղանքի փոխարեն մե՞զ է դուրս գալու:
Վիրահատությունից կես տարի անց: Աշխատասենյակ է մտնում երիտասարդ մի կին: Ուրախ դեմքով, խորամանկ ժպիտով:
- Դե, ճանաչեցի՞ք, բժ՛իշկ:
Անկեղծ լինելու համար ասեմ, որ ճանաչեցի միմիայն այն պատճառով, որ սպասում էի նրան. նախապես գրանցվել էր:
- Բարև Ձեզ, ներս եկեք: Ինչպե՞ս եք: Միզելու առումով ամեն բան կարգի՞ն է:
- Դե, իհարկե, ստիպված եմ լինում լարել որովայնս: Սակայն դա անհամեմատելի է մշտապես խոնավ շալվարների հետ, - ծիծաղում է հիվանդը, - Ես ամուսնանու՜մ եմ: Կգա՞ք հարսանիքիս:
Եթե Ձեզ անհրաժեշտ է կոնքային քրոնիկ ցավի ախտորոշում և բուժում Երևանում կամ Մոսկվայում, ապա դիմե՛ք մեզ: Մենք կկազմակերպենք Ձեր հոսպիտալացումը ժամանման իսկ օրը, կկատարենք բոլոր անհրաժեշտ հետազոտությունները և ախտորոշում կկայացնենք հնարավորինս սեղմ ժամկետներում:
